A madriña

Era o ano 57 do século pasado. A madriña, muller entrada en anos, obriga ao destino a poñer nas súas mans a vida dunha nena que , filla de pais emigrados, queda baixo a súa tutela, en total desamparo. A madriña, rexida polos mandamentos divinos e convencida de que o sufrimento e o sacrifio son virtudes e non atrancos, educa a afillada nuha pedagoxía asutera na que sempre un censor, un deus ou un xuíz avaliarían a diario os feitos da pequena.

A escola, as cartas e as fotos que chegan polo océano son as únicas alegrías que ela lle permite nos anos de nenez comaprtida. Só o avó paterno é quen de demostrarlle cariño, pois a madriña, afastada da familia, interpreta o mundo como un val de bágoas, sen saber atopar ningúin pracer na vida.