Cuniupuyara

O frío o a calor, a atonía e o rixo, o imaxinado e o tanxible, o rancor e o agarimo, a crueldade e a bondade, a posesión e a liberación, o fracaso e o éxito, a morte e a vida, todos estes conceptos, dispares e contrapostos, aglutínanse nesta novela, emerxendo do pensar e decidir duns galegos ousados, xenerosos, inquebrantables e incombustibles; así como nas persoas de toda condición e rza que se cruzan no seu camiño.

Se a todo isto lle engadimos, por un lado, luminosas cidades a carón dos cumes nevados dos Andes, agochando o misterioso e xamais atopado tesouro do Inca; e polo outro, a selva húmida e lamacenta da Amazonía, na que se oculta a inaccesible Cuniupayara; teremos uns homes perseguindo un mañá extraordinario, para compartir, dar e ser felices. Atoparano? Mais dun xeito ou doutro, a quen lle pertence a súa lembranza?

Obiviamente, a Xoán, Antón e Carlos, os rapaces, que con notable esforzo, descubriron e narraron esta insólita aventura.